Po skrystalizowaniu barwa rozjaśnia się, bywa od szarobrązowej (może być z odcieniem zielonym) poprzez brązową do ciemnobrązowej (z odcieniem szarym lub zielonkawym). Miody spadziowe z drzew liściastych mają smak łagodny z posmakiem cierpkawym, czasami mało przyjemny (np. spadź dębowa),
Z drzew iglastych – łagodny, mało słodki, lekko żywiczny.
Zapach słaby, lekko korzenny lub żywiczny.
W miodach spadziowych znajduje się znaczny procent cukru złożonego, melecytozy, zwanego też cukrem modrzewiowym, którego nie ma, bądź jest w nieznacznej ilości
w miodzie nektarowym. Jego duża ilość może być niekiedy przyczyną bardzo szybkiej krystalizacji miodu spadziowego (nawet w plastrach)
Wśród polskich miodów odmianowych wzrost aktywności antybiotycznej przedstawia się następująco:
najmniej aktywny miód rzepakowy
akacjowy,
wielokwiat wiosenny,
spadziowy,
nektarowo-spadziowy,
wrzosowy,
wielokwiat z lata,
lipowy
najbardziej aktywny miód gryczany.
Aktywność antybiotyczną miodu określa się za pomocą wartości inhibinowej, wyrażonej liczbami od 0 do 5.
Miody hamujące rozwój wzorcowego szczepu gronkowca złocistego:
– w stężeniu 50% mają wartość inhibinową 0,
– w stężeniu 25% wartość inhibinową 1,
– w stężeniu 12,5% wartość inhibinową 2,
– przy stężeniu 1,56% lub niższym wartość inhibinową 5.
